Olasılık hesaplarıyla paraladım kendimi.

Çok zenginim artık çelişkilerimle.

Derdine düştüm savaşlarımın.

İçinde nefessiz kaldım mezarımın,

İşçi sınıfına kazdırdığım.

Seni sevdim gözüm gibi.

Durdum, dinledim içimden gelen sesleri.

Bir an olsun terk ettim dünyayı,

Sonra bulutlarda buldum kendimi.

Her şeyden uzak bir yerde.

Ufacık bir köyde, sonsuz mutlulukta,

Sonra emellerimi bir yana bıraktım.

Artık sadece sen varsın.

Bu düzensizliği ben düzeltecek değilim.

Allah’ından bulsun bozguncular.

Alıp başlarına çalsın savaşçılar.

Sadece senin için yaşıyorum artık.

Bundan sonra yok bizim için ızdırap.

Hep beraberiz bu bozulmuşlukta.

Ama mutlu olanlar sadece bizim gibiler.

Kendi içinde bulanlar, düzenini kuranlar.