ÇAY VAKTİ

Şiir yazma vaktidir, Şair için çay vakti.

Herkes çayını demler, Şair kalemini biler.

Yudumlarken çaylarını onlar, şiir başlar.

Kocaman bir dev olmak için harfler birleşir.

Gelecek olmak için, duyguları anlatmak için,

Ne zaman çay vakti gelse başlarım,

Duygularımı kağıda dökmeye.

Gerçi benim için çay vakti biraz geç ama olsun.

Çay işte, sigara içmem, alkol almam.

Öğleden sonra oldu mu vakit,

Bir his kaplar içimi,

Aşıklar gibi olurum, yanar tutuşurum.

Ateşimi söndürmez hiçbir şey.

Bir çay demler içer dururum.

Boğaza bakarım, kudurur dalgalar,

Aynı içimdeki duygular gibi.

Rüzgar eser  serin ve bir o kadar da hızlı.

İçimi üşütür bu sefer, duygular sakinleşir.

Dalgalar durgunlaşır, bir yudum daha alırım,

Bardakta dudağımın izi kalır,

Hatıraların bende bıraktığı gibi.

Yavaş yavaş azalır çayım, göre göre.

Tıpkı gözler önünde yitip giden gençler gibi.

Çayım bitince koyarım yenisini yerine,

Ve hiç biri bir daha geri gelmemekte.

Bir çay vakti daha sona erer bu memlekette.

Yarın ki çay vaktini bekler,

Şair, derin üşümeler, titreşimler içinde.