İnanamam

Mektubunda beni terk ettiğini yazmışsın.
Detaylarıyla her şeyi açıklamışsın.
İnanamam beni terk ettiğine.
Şaka yapıyorsun, biliyorum.
Ben sadece üç günlüğe geldim buraya.
Bu söylediklerin doğru olamaz ki.
Nasıl terk edersin beni.
Hayır inanmıyorum işte, inanamam.
Seviyordun hani beni, ne oldu?
Benimleyken çok mutluydun hani?
Şimdi ne oldu birden bire.
Bırakılır mı insan böyle orta yerde.
Ne yaparım ben sensiz, bi çare.
Elim ayağıma dolaştı, işleri mi de yapamadım.
Geri döndüm ama sende sırtını döndün.
Neden böyle oldu anlamadım.
Bu benim için çok ani oldu.
Sebepsiz yere terk edilir mi insan.
Halbuki dokunurken saçlarına,
Okşarken tenini, tutarken elini,
İçime doğan huzur güneş gibiydi.
Konuşurken seninle, dertleşirken,
Tartışırken geleceğimizi, çocuklarımızı.
Ne mutluydum, adeta uçuyordum.
Sahteydi demek hepsi.
Olsun, alışığım ben bunlara.
Bu olanlara, yalanlara, yapmacık insanlara.
Sen ilk değilsin nasılsa, unuturum bunu da.
Ağzımdan çıksa da bunlar, kalbim kan ağlamakta.
Dön bebeğim, geri gel, bırakma beni buralarda.
Cevabını ver, hayırsa, bende gideyim yoluma.
Hayırsa cevabın, al işte sana ölüm fermanım
İmzala ellerinle, terk edip git, geri dönme.
Beni istersen, ben yanıyorum cehennemde