Ece

 

Sis çökmüş bu şehre yine bu gece,

Yalnızım, sensiz bir yok’um ben Ece.

İstemedin terketmeyi,mecburdun,

Değişen bir şey yok, yalnızım yine

Terkedenler oldu daima beni,

Dostlarım, dost görünenlerim.

Mühim değil, alışığım bunlara,

Hafızamda hepsi unutmam asla.

Aşksız ve sevgisiz edemiyorum,

Hele sensiz bir başıma olamam.

Arkadaşlarımı boşver, onlar öyle.

Sen, sen beni hiçbir zaman terketme.

Dün resmini gördüm televizyonda.

Her zaman kalbimizdesin diyorlardı.

Yoksa sen beni çoktan unuttun mu?

Unutup, yok olmaya koyuldun mu?