Bazı günler öylece oturup hiçbir şey yapmıyorum.
Bazen geceleri gidiyorum taksime, istiklale.
Görmek istediklerimi görüyorum… Kimilerini es geçiyorum.
Ünlülerle selamlaşıyorum, sanki onları tanıyormuşum gibi.
Yanımdaki kıza hava attığımı sanıyorum kendimce.
O da bunun farkında ama aldırmıyor tavrıma.
Yürümeye devam ediyoruz, beraber bir gece yarısı…
Bütün dertler geride kalmış, biz el ele umarsızca…
Sonsuza dek yürüyoruz, kol kola, uzun uzadıya.
Sonra bir şiir okumak geliyor içimden O’na.
Ama ezbere bilmiyorum ki yazdığım şiirleri…
Ve ben onu düşünüp uzaklara dalıyorum,
Kimi zaman öylece oturup,
Hiçbir şey düşünmeden, boğazı izliyorum.
Bazen, yalnız başıma İstanbul’u dinliyorum.
Bazen, yaşlı gözlerle memleketime ağlıyorum.